Chronische spanningsklachten
Ademhalen doen we vaak zonder erover na te denken. Gelukkig maar, anders zou slapen een serieus probleem zijn. Het ademhalingscentrum zorgt ervoor dat we blijven ademen terwijl we slapen.
Ademhalingscentrum regelt het
Koolstofdioxide zorgt ervoor dat het lichaam de juiste zuurtegraad houdt. Het ademhalingscentrum controleert die zuurtegraad en checkt of er voldoende zuurstof in het bloed aanwezig is. Aan de hand van de waardes die het meet gaat het ademhalingscentrum bijsturen.
Hormonen die bijvoorbeeld door trauma, spanning en stress worden aangemaakt zijn van invloed op het ademhalingscentrum. In het geval van stress en hevige emoties zal het aansturen op versnellen van de ademhaling. Bij ontspanning zal het daarna weer aansturen op vertragen.
Waarom het soms toch mis gaat?
Wanneer je gedurende een langere periode stress ervaart, of gespannen bent door emotioneel of lichamelijk trauma, raakt het ademhalingscentrum verstoord. Door het gebrek aan ontspanning raakt het regelcentrum gewend aan de stress-modus. Het gevolg is dat het lichaam te snel blijft ademen. Het raakt stapje voor stapje gewend aan lagere koolstofdioxidewaardes. Dat veroorzaakt een moeilijk te doorbreken patroon van chronische hyperventilatie.
Spanningsklachten
Wanneer door een te snelle ademhaling meer moeite wordt gedaan om nog aan zuurstof te komen daalt de koolstofdioxide verder in het lichaam. Het zenuwstelsel merkt dit omdat spierweefsel samentrekt om voldoende toevoer te krijgen. Die samentrekkingen voelen onprettig waardoor iemand zich angstig en duizelig kan gaan voelen.
Hartkloppingen en het gevoel een hartaanval mee te maken zijn gevolgen van deze samentrekkende spieren. Het lichaam trekt een conclusie en maakt dan nog meer stresshormonen aan dat de hoge ademhaling juist stimuleert in plaats van remt.
Vicieuze cirkel
Nu je begrijpt dat het een vicieuze cirkel is, is het belangrijk om bij spanningsklachten zowel aandacht te schenken aan de mentale kant als aan de fysieke ademhalingskant. Soms hebben cliënten bij hun psycholoog het traject volledig naar tevredenheid afgerond, maar blijven ze een spanningsklachten ervaren. Het verbeteren van hun ademhaling kan dan de laatste stap zijn naar een volledig herstel.